Dawne, ale zgodne z obecną aurą…

────═◕◕◕═────

Drzewo samotne bielą spowite,
jak panna młoda w śnieżnym welonie,
puch biały ścieżki, aleje kryje,
jakże to czyste w swojej zasłonie.

Spadają gwiazdy, tańczą na wietrze,
mroźnym podmuchem ostro strącone,
a każda gałąź jest wysrebrzona
i blaskiem słońca też naznaczone…

───────═◕◕◕═───────