Żadna przepaść nie jest głębsza od przepaści w tobie, a żaden most nie jest potężniejszy od mostu, po którym przemierzasz drogę od brzegu marzeń do brzegu rzeczywistości. / Bernhard Langenstein / W przepaści życia szukam śladów słońca, one powiodą udręczoną duszę w krainę uczuć jeszcze niestraconych na chmurnych szlakach. W ciemnościach myśli trafię na nikły…

/ Zawsze trzeba podejmować ryzyko. Tylko wtedy uda nam się pojąć, jak wielkim cudem jest życie Paulo Coelho, Na brzegu rzeki Piedry usiadłam i płakałam / Zadziorne życie, nie drocz się wciąż ze mną, nie naganiaj chmur, gdy słońce śle uśmiech, prosto pod stopy nie rzucaj kamieni na ścieżce losu. Rozchmurz swoją twarz zszarzałą od…

Jednym z uroków starych listów jest to, że nie wymagają odpowiedzi. / George Byron / Biorę do ręki nieskalaną kartkę, ona cierpliwa, przyjmie wszelkie myśli, które stłumione dochodzą do głosu, nie bez powodu… Piszę do Ciebie z miłością, mój Panie, w Tobie ostoja i złoża nadziei. Ogrom zła rozkwitł na tym naszym świecie I któż…

Trzeba być zakochanym, żeby uwierzyć w anioły. / Jan Twardowski / Wyjdź na spotkanie wiosennych Aniołów, one wiodą nas na niezwykłe szlaki, gdzie dobro pędzi bardzo skromne życie, na przekór światu. A z nim się splata w przyjaznym ujęciu krucha życzliwość w bardzo skromnych szatach, wolna od bogactw wielce pożądanych, do zatracenia.

Życie jest jak pudełko czekoladek. Nigdy nie wiadomo, na co się trafi. / Forrest Gump / Poranna kawa uskrzydla marzenia, słońce zagląda wprost do filiżanki, anielski uśmiech rozsyła po niebie, w świetlnej palecie. Obracam w dłoniach smukłą czarkę z uszkiem, na dnie się czają najskrytsze marzenia, które osłania pełen magii napój przed mrokiem życia.

Dawaj drugiemu człowiekowi to, co masz w sobie najlepszego oraz odkrywaj to, co w nim najlepsze. / Damian Jarczewski / Ze świata deszczu z nagła się pojawiam, utkana z kropel w przejaśnieniach nieba, a w Twych oczach maj, zagarnięty światu, na niepogodę… W nich się przegląda uskrzydlona wiosna pląsa dostojnie, spoglądając czule na swoje dzieła,…

Lepszy spokój z okruchem suchara niźli pałac łez i waśni. / Frank Herbert, Diuna / Idę przed siebie i oczom nie wierzę, czy to jest droga naprawdę donikąd? Czy ten most zwodzi jak fatamorgana oczami brzasku? Myśli plączą się w paśmie zagubienia, pamięć przerzuca karty już wyblakłe, ciężkie od marzeń, zatopionych wiosną w błękicie nieba.