-
Potęga marzeń…
/ Jak w piosence Majki Jeżowskiej… Marzenia się spełniają, tylko stale, stale myśl o nich myśl. Wszystko, co tylko chcesz, może się zdarzyć dziś! / Jeśli urzeka Cię świat, kochasz słońce i gwiazdy, to walcz! Twoja siła w marzeniach, ona ciągle Cię wspiera, więc marz!
-
Zaczarowana dorożka, zaczarowany Kraków, zaczarowany świat…
/ Z RETROSPEKCJI / Otwieram okno wyobraźni, a tam powozy, jak sprzed wieków… Świat się wyłania z mgły historii, a za woalem na mnie czeka. Kroczę niepewnie w tej krainie ona mnie nęci i przyzywa, roztacza wokół chwały wizje, nawet tutejszy bruk je skrywa.
-
Budapeszt… niezwykłe zaproszenie!
Pięknem jest to, co samo przez się jest godne wyboru. / Arystoteles / Ruszam porankiem w podróż, bo Budapeszt wzywa, chwytam słońce wprost w ręce, co nade mną wisi, ono pięknie się śmieje od samego świtu i Peszt całuje wdzięcznie, mocno tutaj kusi. Wkrótce krasowe wzgórze tonie w jego blasku, Stare Miasto pyszni się, zerkając…
-
Balaton… tam, gdzie najpiękniej!
/ Zachwyca nas zauważalne piękno; lecz wieczne jest to, co niewidoczne. Marie von Ebner-Eschenbach / Niezwykłe wschody słońca i trzcinowe łąki są niczym obwoluta stronic o błękicie, tak czystym i niewinnym, że prosi o względy i każdemu uroku swojego użycza. To jezioro jak z baśni nieskażone światem, węgierskim morzem zwane, chyba tak z przekory, bo…
-
Rzym… w uroczym grodzie Starego Kontynentu!
O, jak ci zazdroszczę turysto, Do starej się udasz fontanny I rzucisz soldino I odtąd z dziewczyną Legendy połączy cię czar. Wśród szmerów fontanny di Trevi Nuciłaś mi tam pierwszy raz /…/ I odtąd piosenka, Jak Rzym, zakochała się w nas. Aż nagle przyszła chwila pożegnania I melodia zwiędła tak jak kwiat. Arrivederci Roma, Good…
-
Rzym… w świecie dawnej magii!
Poznaj mój magiczny, piękny świat Bajkowy z marzeń mych, bez żadnych wad Serca i uśmiechy mnożą się Nikt nawet nie wie tu co znaczy gniew… / muzyka – Mario Szaban, słowa – Maciej Mrozek / Któż nie słyszał legendy, na cały świat głośnej, o słynnym Romulusie, który Rzym założył! Miejsce było niebiańsko szczęśliwie dobrane, tam,…
-
Poeta i miłość…
Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. / Fragment 1 Listu do Koryntian św. Pawła z Tarsu/ Czy poeci potrzebują miłości? Przecież mają jej niebiański łan w wierszach, ona roznosi kwiecie na błękicie i nie ginie nawet w ulewnym deszczu, a jednak…