…i tylko w zapomnianej przydrożnej kapliczce figurka płacze nad biednym polskim ludem, dla jednych ku opamiętaniu, dla innych, by nazwali to cudem. / Seneka 18 / Bieszczadzkie perły, przydrożne kapliczki, na uroczyskach, przez świat zapomniane, stoją samotnie pod gwieździstym Niebem, wiatrem smagane. Ileż stuleci tli się w ich pamięci, gdy rzesze wiernych wznosiły w nich…

Trzeba całej zimy, by wiosną wyrosły kwiaty… ale w końcu wyrastają. /Morris West , Córka milczenia / Biała Królowo, kochaj, kochaj ziemię, obdarz ją czule dostojną koroną. Niech skrzą się góry i skryte doliny, co w puchu toną. Niech pobrzmiewają anielskie kantaty, i z wielką mocą niosą się po świecie, by dawać radość w posępnych…

Dopiero w samym środku zimy przekonałem się, że noszę w sobie niepokonane lato. / Albert Camus / Biało, bielutko, świat pokrył się puchem, perliste płatki spadają z obłoków, ziemia jaśnieje pod osłoną Nieba, w śniegu potoków. Blaskiem okryta najmniejsza dolina, spod stóp tryskają srebrzyste płomienie, Niebo zdaje się być już coraz bliżej w anielskim brzmieniu.

Gdy w zamyśleniu, przy blasku gwiazd, snuć będziesz kolejne marzenia, uważaj, aby nie zaplątać się w nich jak w pajęczą sieć. /cytaty.info / Splatane myśli tłoczą się w mej głowie, na klawiaturze spisuję je skrzętnie, może popłyną wraz z zimowym wiatrem w krainę piękna. Trwam w tej ułudzie, co przynosi spokój, daje nadzieję na kruszynę…

Nie idź za mną, bo nie umiem prowadzić. Nie idź przede mną, bo mogę za Tobą nie nadążyć. Idź po prostu obok mnie i bądź moim przyjacielem. / Albert Camus / Wiem, że tam jesteś, za przełęczą wspomnień, skryty w marzeniach, niczym pająk w sieci. Wywołuję Cię klawiaturą zdarzeń, z życia zamieci. Nasze imiona w…

Jednym z uroków starych listów jest to, że nie wymagają odpowiedzi. / George Byron / Przemierzam skryte meandry mej duszy, rozległe stepy i bujne oazy, szukam promieni wstającego słońca bez cienia skazy. Może w przepastnych zakamarkach serca znajdę Twój uśmiech w mgielnym obleczeniu a on przyniesie wiarę w sens istnienia w Bożym natchnieniu.

Tęsknota jest osadem w kielichu życia. / Ambrose Bierce / Jak mam wyrazić ogromną tęsknotę, jak łzy pokonać, gdy sił brak w tej walce, one wojują z mą strapioną duszą, nie mam oparcia. Gdy Ciebie nie ma, świat pod parasolem, ciemnym, złowrogim, czyhającym na mnie, osacza, tłamsi, rujnuje nadzieję, nazbyt dosadnie.