Nasza miłość jak wiatr – nie możesz jej ujrzeć, lecz możesz ją poczuć / Nikolas Sparks, Jesienna miłość / Kochaj mnie, kochaj, tak na jednej nucie, potężna gama stała się niemodna, muzyka wiatru w powabnej tęsknocie uwodzi co dnia… Jesienne liście tańczą przy niej dumnie, to walc, to tango, rytm ciągle się zmienia, wirują sprytnie…

Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jak byśmy byli nieśmiertelni. / Eric Emmanuel Schmitt, Oskar i pani Róża / Życie to krucha, cieniutka skorupka, w nim serce, niczym maleńki orzeszek. Dziś się upajasz wykwitną ambrozją, jutro Cię peszy. Sławę, bogactwo na życia oceanie unoszą fale, lecz nie trwa…

Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. / Jan Paweł II – Fides et ratio / Tatrzańskie szczyty wiecznie mnie wzywają, stąpam po Twoich śladach, Ojcze Święty. Zaczepiam myśli o grymaśne chmury, jestem w odmętach. Wiatr moim sterem, słońce przewodnikiem, a Ty Opoką nie do zatracenia,…

Wczoraj do ciebie nie należy. Jutro niepewne. Tylko dziś jest twoje. / Jan Paweł II / Gdy z drzew już kapią szczerozłote liście, w sercu się budzą odległe wspomnienia, przykryte czasem, jak ciepłym okryciem, nic ich nie zmienia. To właśnie wtedy w odległej jesieni, zasiadłeś nagle na tronie Piotrowym, wtedy październik zapachniał wprost majem, a…

Nie żyje się, nie kocha się, nie umiera się na próbę… / Jan Paweł II / W Twoim uśmiechu szukam pocieszenia, gdy świat na przekór wszystko teraz czyni hardy, wytworny, odwraca się krnąbrnie, gardzi swoimi. Zło się rozplenia, niczym rajski ogród, w którym niejeden wąż już dzierży stery i tylko Twoje dobro Niebo zsyła zza…

/ wiersz inspirowany utworem SŁOWIAŃSKI PAPIEŻ Juliusza Słowackiego / Pośród niesnasek Pan Bóg uderza W ogromny dzwon, Dla słowiańskiego oto papieża Otworzył tron… / Juliusz Słowacki / Wtem dzwon uderzył i prorocze tony świat wypełniły, na papieskim tronie zasiadł w końcu On, Wielki, Zwykły Człowiek, i niebo płonie. Mijają lata, czas w bólach zrodzony, ale…

Co mi mówisz górski strumieniu? W którym miejscu ze mną się spotkasz? Ze mną, który także przemijam? / Jan Paweł II, Strumień / Wieczny Wędrowcze na ziemskich bezdrożach, przebyłeś szlaki, często niedostępne, zasiałeś na nich dobro i nadzieję, wszystko, co piękne. Miłość wszczepiłeś w lotny piach pustyni, by ją przenosił w najdalsze krainy. Na górskich…