Tag: wiersz

  • Pod baldachimem nocy…

    Noc taka piękna!… Z błękitów patrzy gwiazd plejada. / Bogusław Adamowicz / Pod baldachim nocy splatam drzemiące marzenia, co kwitną niczym róże i budzą skryte pragnienia…

  • Moje bieszczadzkie Anioły

    Zobacz Anno śnieg mamy we włosach, który nie topnieje. / Wolna Grupa Bukowina / Płyń oceanem marzeń wytęsknionych, niech dobre wiatry zawsze Ci sprzyjają, a Bóg anielskim poprowadzi szlakiem, gdzie gwiazdy wstają… Przenikaj nowe horyzonty prawdy, skryte głęboko w toni nieprzebranej. Niech Twojej łodzi nie zwiodą złe siły, mocno splątane.

  • Miłość na bieszczadzkim szlaku

    Góry milczą, a wszystko, co milczy nadaję się do przechowywania ludzkich tajemnic. / ks. Józef Tischner / Zabierz mnie, proszę, na bieszczadzkie turnie, niebiańskie ścieżki nas tam poprowadzą i zatoniemy w potokach natury, co nas uwodzą. Niech nas czaruje biały puch połonin i śnieżne płatki na wytwornych jodłach. Zima wciąż hojnie obdarza Bieszczady wiązkami dobra.

  • Bieszczadzkie połoniny… w drodze do Nieba

    Bieszczady to miejsce, które zatruje Cię do cna i już nigdy o nim nie zapomnisz, i będziesz tu wracać za każdym razem zachwycając się na nowo. Są tu niespotykane nigdzie indziej w Polsce takie górskie widoki, jest niebywała wielokulturowa historia i co najważniejsze, są niesamowicie życzliwi i ciekawi ludzie. / Pokochaj Bieszczady / Po połoninach…

  • Bieszczadzkie kapliczki… skarby krajobrazu

    …i tylko w zapomnianej przydrożnej kapliczce figurka płacze nad biednym polskim ludem, dla jednych ku opamiętaniu, dla innych, by nazwali to cudem. / Seneka 18 / Bieszczadzkie perły, przydrożne kapliczki, na uroczyskach, przez świat zapomniane, stoją samotnie pod gwieździstym Niebem, wiatrem smagane. Ileż stuleci tli się w ich pamięci, gdy rzesze wiernych wznosiły w nich…

  • Zima… wytworna Królowa

    Trzeba całej zimy, by wiosną wyrosły kwiaty… ale w końcu wyrastają. /Morris West , Córka milczenia / Biała Królowo, kochaj, kochaj ziemię, obdarz ją czule dostojną koroną. Niech skrzą się góry i skryte doliny, co w puchu toną. Niech pobrzmiewają anielskie kantaty, i z wielką mocą niosą się po świecie, by dawać radość w posępnych…

  • Świat z krainy snów…

    Dopiero w samym środku zimy przekonałem się, że noszę w sobie niepokonane lato. / Albert Camus / Biało, bielutko, świat pokrył się puchem, perliste płatki spadają z obłoków, ziemia jaśnieje pod osłoną Nieba, w śniegu potoków. Blaskiem okryta najmniejsza dolina, spod stóp tryskają srebrzyste płomienie, Niebo zdaje się być już coraz bliżej w anielskim brzmieniu.