-
Pokój światu w Nowym Roku!
Pokój światowy zaczyna się od pokoju naszego serca. / Stefan Wyszyński / Maleńka Miłość zstąpiła na Ziemię, by pokój zakwitł już na całym świecie, dobro płynęło niczym górski potok w codziennym bycie. Dobro i pokój to zwyczajne słowa, Boską Miłością na wskroś przepełnione usłane czystą, niemodną skromnością, wiecznie ganione.
-
Rendez-vous z księżycem…
(…) spadające gwiazdy były łzami na policzkach nieba. / Karen Blixen, Pożegnanie z Afryką / Księżyc rozpoczął swój spacer po niebie, granat nocy drga w świetlistej poświacie. W meandrach duszy snują się wspomnienia w srebrnej kantacie. Mrok je ożywia, wypełnia sfer blaskiem, a w sercu taniec podniebny się wzdraga, pląs księżycowy ogarnia nas razem i…
-
Jesteś mi Niebem…
Jeśli patrzy się razem w górę, niebo się przybliża. / Phil Bosmans / Jesteś mi Niebem, gdy błękit zamglony, zsyłasz promienie wprost do mojej duszy, rozświetlasz aurę, która mnie otacza, dostarczasz wzruszeń… Przy Tobie słyszę anielskie chorały, one w mym sercu znalazły natchnienie. Mój Dyrygencie, z niebiańskich zastępów rozniecasz pienie.
-
Jesteś moim Aniołem…
Anioł zawsze nas ochrania, jest darem boskim – nie trzeba go wzywać. Oblicze twojego anioła ukazuje się zawsze, gdy ze szlachetnością odnosisz się do świata. Jest strumieniem, polem, błękitem nieba. / Paulo Coelho, Pielgrzym / Jesteś Aniołem, który nie zszedł z Nieba bez rozpostartych, śnieżnobiałych skrzydeł, koisz mą duszę ciepłymi słowami, jak kromką chleba. Człowiecza…
-
W adwentowej ciszy…
Cisza jest żywiołem, w którym formują się rzeczy wielkie. / Thomas Carlyle / Gwiazdy zamilkły w niebiańskiej zadumie, świat się zatrzymał w tym oczekiwaniu, iglasty wieniec, a w nim cztery świece. czas zatrzymany… Niebo goreje, gdy mrok już zapada, jest przepełnione anielską miłością. Parady Świętych wypatrują Zbawcy z wielką czułością.
-
Podróż do marzeń…
Kiedy się czegoś pragnie, wtedy cały wszechświat sprzysięga się, byśmy mogli spełnić nasze marzenie. / Paulo Coelho, Alchemik / Wyruszam w drogę kwitnących wciąż marzeń, gdzie smętna jesień nie zatarła lata, a jego ślady przenikają rosę na progu świata. Będę się pławić w tych promieniach słońca, którym szaruga nie przecięła drogi, bo to dar Nieba,…
-
Spotkanie po latach… studenckie wspomnienia…
Nasze życie jest jak wielkie jezioro, wolno wypełniające się strumieniem lat. W miarę, jak woda się podnosi, ślady przeszłości znikają pod nią jeden za drugim. Ale wspomnienia zawsze będą wychylać głowę, póki jezioro się nie przepełni. / Alexandre Bisson / Kadry istnienia zatrzymane w czasie, niczym w albumie, pośród fotografii. Taki sam uśmiech, jak przed…