Co mi mówisz górski strumieniu? W którym miejscu ze mną się spotkasz? Ze mną, który także przemijam? / Jan Paweł II, Strumień / Wieczny Wędrowcze na ziemskich bezdrożach, przebyłeś szlaki, często niedostępne, zasiałeś na nich dobro i nadzieję, wszystko, co piękne. Miłość wszczepiłeś w lotny piach pustyni, by ją przenosił w najdalsze krainy. Na górskich…

Smutek rozproszy się jak słońce wstanie. On jest jak mgła… / Ernest Hemingway, Komu bije dzwon / Adagio Zwinne, wytworne zawładnęły ziemią. ensamble baletnic w jesiennej przekorze. Piękne im w bieli na tej scenie świata w porannej porze. Suknie z przeźrocza krochmalone rosą płyną falami w niebiańskim wejrzeniu, wicher – artysta wręcz niewiarygodny – póki…

Świat jest teatrem, aktorami ludzie, którzy kolejno wchodzą i znikają. / William Shakespeare / Poranek / ansamble / Mgielna kurtyna powoli opada, kładzie się cieniem wprost na wrzosowiska, natura spija rosę niczym nektar w porannych błyskach. Słońce po nocy budzi się powoli, przeciera oczy w ciągłym zadziwieniu, już od pradawna świat ten pokochało w tęsknym…

Nad polaną zachód słońca, jak odbicie wrzosowiska. Fiolet róż jakby w pląsach, widać jesień bardzo bliska. / Cezary Berdych / Adagio Upojny wrzosie, unieś twarz do słońca, niech twoje piękno wciąż wielbi natura. Ukryty w pnączach zbłąkany wędrowcze, wciąż bujasz w chmurach. Bądź z nami tutaj na tej smętnej ziemi, pij perły rosy od samego…

A ona będzie przy mnie, gdzie ona – tam ja i jej Polihymnia nie będzie zła, że inny pan dyrygent batutą dał znak dwóm sercom, by razem już śpiewały tak… / Skaldowie – Prześliczna wiolonczelistka / Cyt, cyt, czy słyszysz cichuteńkie dźwięki? Tak się zaczyna tęskna uwertura. W barwne preludium powplatane tony grzmią echem w…